جوشکاری

با آموزش جوشکاری برق به طور کامل برای انجام یک جوشکاری حرفه ای و بدون ایراد آماده می شوید. برخی از مواردی که قبل از انجام جوشکاری باید رعایت کنید تا یک جوشکاری اصولی و درست داشته باشید، عبارتند از:

۱ – حتما به یاد داشته باشید که قبل از انجام جوشکاری باید سطح فلز خود را کاملا تمیز کنید. برای تمیز کردن سطح فلز می توانید از سمباده، برس سیمی و سایر ابزارهای مناسب برای انجام این کار استفاده کنید.

۲ – بعد از تمیز کردن فلز، همان محلی را که تمیز کرده اید با بتونه بپوشانید. با این کار زمانی که فلز را روی زمین می گذارید گرد و غبار به آن نمی چسبد.

۳ – حتما هرگونه آلودگی را از نوک الکترود پاک کنید تا جوش تمیزی داشته باشید. اگر نوک الکترود دارای آلودگی باشد، تمیزی جوش آسیب خواهد دید.

۱ – پوشش مناسب هنگام انجام جوشکاری

همان طور که می دانید در  زمان انجام جوشکاری، از قوس جوشکاری، اشعه ماوراء بنفش ساطع می شود. به همین علت برای محافظت در برابر این اشعه باید لباس مخصوص و محافظ پوشید. اگر لباس شما آستین نداشته باشد، دچار آفتاب سوختگی خواهید شد. هم چنین در هنگام آموزش جوشکاری برق و انجام این کار باید از کلاه محافظ با قابلیت تنظیم لنز استفاده کنید. علاوه بر این باید در زیر کلاه  عینک محافظ  نیز به چشمان خود بزنید، این کار از چشمان شما در هنگام انجام جوشکاری محافظت خواهد کرد و مانع برخورد قسمت های پلیسه دار فلز به چشم شما می شود. علاوه بر تمام این ها بهتر است که از دستکش محافظ مخصوص نیز استفاده کنید.

۲ – تمرین خوب و کافی

در آموزش جوشکاری برق سعی کنید بیاموزید که یک خط جوش زیبا و بدون هیچ گونه ایراد انجام دهید. به جای ایجاد یک خط مستقیم، سعی کنید اتصالات حلقه ای شکلی را با انبر جوشکاری ایجاد کنید. به یاد داشته باشید مهم است که جوش شما بسیار مستحکم باشد. انجام یک حرکت دایره شکل گسترده، یک جوش مستحکم و بدون ایراد را به وجود می آورد.

۳ – انتخاب مناسب ترین الکترود

باید الکترودی با قطر مناسب را با توجه به نوع فلز انتخاب کنید. به یاد داشته باشید که الکترودهایی با قطر کم برای فلزات نازک مناسب هستند و الکترودهایی با قطر زیاد نیز برای فلزات ضخیم مورد استفاده قرار می گیرند. جنس الکترود نیز باید هماهنگ با جنس فلز جوشکاری باشد. برای مثال از الکترود آلومینیومی برای جوش دادن آلومینیوم استفاده می شود.

۴ – دقت بیشتر در جوشکاری بالای سر

در آموزش جوشکاری برق می آموزید که در جوشکاری بالای سر باید دقت بیشتری داشته باشید. چرا که جوشکاری بالای سر دارای حساسیست های بیشتری است. در جوشکاری بالای سر نسبت به جوشکاری قائم، قطرات فلز از حوضچه جوش دیرتر فرو می افتد. در این نوع جوشکاری به یاد داشته باشید که باید حوضچه مذاب را تا حد ممکن کوچک نگه دارید. باقی نکات نیز بین جوشکاری بالای سر و جوشکاری در حالت افقی مانند هم است.

در این جا به صورت تئوری به آموزش جوشکاری برق به روش جوشکاری MIG می پردازیم:

برای شروع جوشکاری باید دستگاه جوش و فلز مورد نظرتان را آماده کنید.

پیشنهاد می کنیم قبل از جوش دادن فلز اصلی، روی چند فلز اضافی به صورت امتحانی این کار را انجام دهید تا کمی با این فرایند آشنا شوید.

برای اینکه متوجه شوید چه قدرت و سرعت سیمی برای جوش دادن فلز مورد نظر شما مناسب است باید قبل از انجام جوشکاری، چندین بار به شکل امتحانی جوش را به شکل خط راست به روی فلز اضافی بریزید.

در جریان آموزش جوشکاری برق متوجه می شوید از چه میزان جریانی باید استفاده کنید. توجه داشته باشید که جریان ضعیف دستگاه باعث ایجاد جوش ضعیف می شود. در این صورت جوش به خوبی داخل فلز نفوذ نمی کند. جریان خیلی قوی دستگاه هم ممکن است فلز را سوراخ کند.

برای جوشکاری و اتصال دو فلز باید، تفنگ جوشکاری را به جلو حرکت دهید و همزمان انواع مختلفی از جوش را مانند دایره های مرکزی ایجاد کنید.

بهتر است جوش ها را با طول یک یا دو اینچ انجام دهید. به این صورت که جوش کوتاهی را در یک نقطه ایجاد می کنید و بعد به سراغ نقطه بعدی می روید و جوش کوتاهی می زنید و ….

بعد از این مشغول جوش زدن فاصله های بین این نقاط می شویم.

به یاد داشته باشید که ادامه دادن بیش از حد یک جوش سبب می شود که فلز به علت گرفتن گرمای بیش از حد، جمع و بد شکل شود.

گازهای محافظ جوشکاری که به آن ها مواد محافظ نیز گفته می‌ شود برای انجام عملیات جوشکاری بسیار مهم هستند. در واقع وظیفه این گازها، حفظ حوضچه مذاب از آلودگی محیطی و اکسیداسیون می باشد. گازهای متفاوتی برای حالت‌ های مختلف جوش استفاده می ‌شود که می ‌توان از میان آن ها به هلیم، آرگون و دی ‌اکسید کربن اشاره کرد.

هلیم: این گاز خنثی بسیار سبک است و به دلیل هدایت دمایی بالا و قوس متراکمی که دارد برای جوش سربالا بهتر عمل می‌ کند، زیرا عمل جوش را تسریع بخشیده و از ریزش مواد مذاب جلوگیری می ‌کند.

آرگون: آرگون به تنهایی برای جوش زدن فلزات آهنی مناسب نیست و بایستی با گازهای واکنشی مثل نیتروژن، دی ‌اکسید کربن یا اکسیژن مخلوط شود. در این زمان است که قوس الکتریکی با تراکم بالا تولید می‌ کند که باعث ایجاد جوش با نفوذ بسیار عمیق و باریک در آهن می ‌شود.

دی‌ اکسید کربن: این گاز محافظتی برای انواع آهن و تیرآهن به طور خیلی گسترده استفاده می‌ شود، زیرا مزایای بیشتری نسبت به هلیم و آرگون دارد‌. از مزایای آن می‌ توان به سرعت جوش بالا، نفوذ عمیق مفصل، اتصال قابل قبول با خواص مکانیکی مطلوب و مناسب اشاره کرد. این گاز به هنگام گرم شدن به نیتروژن و اکسیژن تبدیل می ‌شود که برای انجام بقیه عملیات جوشکاری حائز اهمیت هستند.

طبق اصول جوشکاری آهن، این عملیات حالت‌ های متفاوتی دارند. این حالت ‌ها شامل جوشکاری مستقیم و معکوس ، جوشکاری زیگزاگ ، جوشکاری سربالا ، جوشکاری افقی ، جوشکاری در حالت عمودی و جوشکاری در حالت تخت می باشد.

یک جوشکار حرفه ‌ای باید بتواند عملیات جوشکاری را در همه حالت ‌ها انجام دهد. معمولا جوشکارها ابتدا کار خود را با جوشکاری مستقیم شروع می ‌کنند زیرا این حالت ساده ‌ترین حالت جوشکاری است. حالت زیگزاگی نیز برای قطعاتی استفاده می‌ شود که از هم خیلی فاصله دارند و برای تازه‌ کاران معمولا دشوار است، معمولا بعد از یادگیری و تسلط به جوش تخت و مستقیم و دقیقا زمانی که جوشکار حس کند می ‌تواند قوس الکتریکی را کنترل کند می ‌تواند اقدام به جوشکاری زیگزاگی نماید.

بعد از تسلط به نحوه جوش تخت و مستقیم به سراغ جوش افقی بروید. مراقب باشید که مواد محافظ جوش نبایستی درون حوضچه مذاب به دام بیفتند زیرا در این صورت سرد می‌ شوند و عمل جوشکاری استاندارد نخواهد بود. در یک جوشکاری استاندارد طبق اصول جوشکاری آهن باید مواد مذاب به صورت لایه لایه یکی روی دیگری قرار بگیرند. ظاهر جوش استاندارد به صورت زنجیر مانند خواهد بود. بعد از جوش افقی، بهتر است جوش عمودی را نیز تمرین کنید. این حالت کمی دشوارتر از افقی بوده زیرا احتمال ریختن مواد مذاب از حوضچه وجود دارد پس باید در انجام این کار دقت کافی مبذول شود. سخت‌ ترین حالت جوش، جوش سربالا یا سقفی است. معمولا به دلیل سختی این حالت کارهای سقفی را به صورت پیش‌ ساخته آماده می‌ کنند ولی گاهی عملیات جوش سربالا اجتناب‌ ناپذیر می‌ شود و یک جوشکار حرفه ‌ای بایستی بداند چطور آن را کنترل کند.

در این بخش مراحل جوشکاری را به زبان ساده آموزش خواهیم داد. دقت داشته باشید که هر چقدر هم مقاله ‌های مختلف راجع به آموزش جوشکاری بخوانید کافی نیست و‌ این نوشته ‌ها صرفا جهت آگاهی شما است. برای انجام هر گونه عملیات جوشکاری آهن حتما از جوشکاران حرفه ‌ای بهره بگیرید.

مرحله اول، آماده کردن دستگاه جوش یا اینورتر

روی اینورتر دو عدد سوکت قرار دارد که یکی قطب مثبت و دیگری قطب منفی است. برای شروع کار باید دو عدد کابل را به همراه دستگاه داشته باشید. کابل اول دارای انبر است و کابل دوم که کابل اتصال نام دارد دارای گیره است. کابل انبردار به قطب مثبت دستگاه و کابل اتصال به قطب منفی دستگاه متصل می ‌شوند. دستگاه الان با فشار دکمه روشن/ خاموش آماده استفاده است.

مرحله دوم، آماده کردن محل جوش

در این مرحله کابل گیره را به آهن متصل کنید. سیم گیره حتما باید به آهن وصل شود تا اتصال با دستگاه نیز برقرار شود. اطمینان حاصل کنید که نوک سیم گیره روی قطعه آهن لرزش نداشته باشد چون در غیر اینصورت کابل خیلی سریع داغ می ‌شود.

برای اینکه عملیات جوشکاری به نحو احسن انجام شود بایستی اصول آن به درستی رعایت شود. برخی از اصول جوشکاری آهن طبق استاندارد بین‌ المللی به قرار زیر می باشد.

• آهن بایستی در حین جوش زدن و قبل از آن بنا به نوع جوش، گرم یا خنک شود.
• استفاده از یک محدوده دمایی به هنگام جوش زدن یعنی بین ۶۵ تا ۲۶۰ ممنوع است و این میزان دما برای آهن خطرناک به شمار رفته و جوشکاری را دشوار می ‌کند.
• قبل از اقدام به جوشکاری، آن قسمت ‌هایی که قرار است جوش بخورند را در محدوده دمایی بین ۲۶۰ تا ۶۴۹ درجه سانتیگراد برسانید.
• بخش ‌هایی از آهن که نزدیک به محل جوش هستند بایستی خنک باشند. دقت داشته باشید که خنک باشند نه سرد. اگر در حین کار ناگهان آن بخش ‌ها سرد شدند به وسیله دستگاه جوش آن ها را به دمای مورد نظر برسانید.
• محلی که به تازگی جوش خورده باید به اندازه‌ ای خنک شود که بتوان به آن دست زد. اگر بیش از حد داغ بماند کار را خراب می‌ کند و اگر خیلی سرد شود نیز ممکن است باعث شکسته شدن محل جوش بشود. هر نوع آهن برای جوش چه قبل، در حین و بعد از کار به یک محدوده دمایی خاص نیاز دارد.
• برای گرفتن درزها در آهن از تکه‌ های آهن استفاده کنید و آن ها را در محل درز جوش بزنید.
• برای اجتناب از گرم نشدن بیش از حد نواحی نزدیک به محل جوش، قسمت ‌هایی از آهن را که قرار است به هم جوش بخورند را با جوش ‌های ریز به طول ۲.۵ سانتیمتر وصل کنید. به وجود آمدن درزها و شکاف‌ ها در محل جوش امری طبیعی و اجتناب ناپذیر در جوشکاری آهن است. بنابراین می ‌توانید بعد از پایان عملیات جوشکاری از انواع درزگیرها برای نفوذناپذیر شدن محل جوش به آب استفاده کنید.